|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Sept 17, 2003 19:57:11 GMT 1
"Nou, gewoon," antwoordde Legsie op Frodootjuhhh's vraag net toen Goldie aan kwam lopen. "Ik dacht, misschien vrolijkt je dat op. Je vond het toch zo grappig toen ik zo op die spin reageerde?" Frodootjuhhh zuchtte. "Ja, maar dat was gisteren. Dat was toen..." Ze kreeg weer een enorme brok in haar keel. "Toen had ik nog met Frodo..." Ze barstte weer in huilen uit. Op dat moment keek Frodo naar haar van over zijn schouder. Er rolde een traan over zijn wang en keek toen weer snel voor zich uit. Zo ging het ongeveer de rest van de dag verder. De volgende ochtend stond iedereen opgewekt op omdat dit, althans, als ze nog even flink doorliepen, de laatste dag zou zijn dat ze nog te voet moesten reizen. Toen iedereen werd gewekt door de leraren was er niemand die nog liep te zeuren dat ze nog moe waren. Behalve Frodootjuhhh. Zij was minstens nog een half uur blijven liggen. Na een tijdje gingen Rosie en Pippin naast haar staan om haar wakker te maken. Toen Legsie en Goldie zagen dat dat niet lukte kwamen ze erbij staan. "Zou ze zelfmoord hebben gepleegd?" fluisterde Legsie. "Nah, zo gek is ze nou ook weer niet," antwoordde Goldie. "Volgens mij slaapt ze niet eens. Let maar een op..." Goldie ging om haar knieën zitten om haar iets in het oor te fluisteren. "Hé Fróóódootjuhhh?" begon ze plagerig. "Ik ben het, Frodo. Ik heb zo'n spijt van wat ik heb gedaan. Ik wil het weer goedmaken. Zullen we beginnen met een 'klein' kusje?" Frodootjuhhh's gezicht vertrok. "Frodo, eh, ik bedoel Goldie, ik hoor heus wel dat jij het bent en dit is absoluut niet grappig." mompelde ze. "Weet ik," giechelde Goldie terwijl ze weer opstond. "Ik kon het gewoon niet laten. Maar je stelt je, denk ik, ook wel een beetje aan..." Frodootjuhhh was nog nauwelijks begonnen met zich aan te kleden of er rolden alweer grote tranen over haar wangen. "Dat jij het niet erg zou vinden als Frodo het met jóu zou uitmaken wil nog niet zeggen dat dat voor iedereen zo geldt..." mompelde ze tussen het snikken door. Goldie had meteen spijt van wat ze gezegd had. "Sorry, het was niet mijn bedoeling om je weer aan het huilen te maken." zei ze. "Ach, laat ook maar. Het maakt niet uit." antwoordde Frodootjuhhh. Legsie sloeg een arm om haar heen. "Ach, je moet maar zo denken:" zei ze. "Elke relatie heeft wel zo zijn tegenslagen en dit is er gewoon één van die van jullie. Ik durf te wedden dat dit ook vast wel over zal gaan. Het is immers nog niet officieel uitgemaakt, toch?" Frodootjuhhh knikte instemmend en haalde haar neus op. "Misschien is dit wel een beetje erg vergezocht, maar misschien red je vroeg of laat wel zijn leven ofzo, en weet ie weer van wie hij meer houdt." Legsie moest zelf lachen bij het idee en na een paar seconden moest Frodootjuhhh ook een beetje lachen. Toen kleedde ze zich snel aan en gingen ze allemaal naar Gandalf en de rest van de groep om weer te kunnen vertrekken.
Bah, ik vind het helemaal niet leuk meer. Hopelijk gebeurt er nog wat spannends wat hier moet zelfs ík bijna van kotsen...
|
|
|
Post by Órelindë Lúinwë on Sept 18, 2003 20:37:53 GMT 1
hm, ok, dit gaat een maf verhaal worden, want ik heb alweer een paar ideetjes in mijn hoofd. Wel erg onrealistisch, maar wasset toch al. --------------------------------------------------------- Teon ze alweer een paar uur hadden gelopen, hielden ze halt. Veel mensen waren erg moe. Frodootjuhhh, Goldie en Legsie gingen ff wandelen om de buurt te verkennen. Goldie en Legsie waren melig. Frodootjuhhh lachte om de grappen van Goldie en Legsie. Ze dacht niet meer aan Frodo. Misschien had Goldie wel gelijk. Elijah Lover en Frodo hadden alleen maar gezoent, verder niets. Misschien moest ze hem gewoon vergeven en vergeten wat er was gebeurt. Ook wilde ze het weer goed maken met elijah lover. Zij is ook smoor op frodo en dat wass gbegrijpelijk. Ineens voelde ze zich nog beter. Ze ging zelfs meedoen met de grappen van Goldie en Legsie, en zo hard, dat Goldie en Legsie er raar van opkeken. Maar dat duurde niet lang, ze hadden samen teveel lol. Op een gegeven moment kwamen ze bij een riviertje. Hij leek onschuldig, maar de stroming was sterk. Frodootjuhhh, Goldie en Legsie hadden zoveel lol, dat ze het riviertje niet gezien hadden. "Neej, stel je voor hij zat op je hoofd!" zei Frodootjuhhh. Goldie en Legsie traanden van het lachen. "Au, mijn buik doet pijn!"zei goldie. "Meine ook" zei legsie. Ineens gebeurde het. Frodootjuhhh zag de steen aan de oever niet liggen en struikelde erover. Ze viel in het water. Goldie en Legsie schrokken en gilden. Frodootjuhhh ging telkens kopje onder. "NAAR DE KANT, KOM, NAAR DE KANT ZWEMMEN, JE KUNT HET WEL!" riepen Goldie en Legsie. ------------------ sorry, kmoet gaan, verzin maar wat
|
|
|
Post by Órelindë Lúinwë on Sept 19, 2003 19:38:30 GMT 1
nou dan schrijf ik wel weer verder... ------------------------- Frodootjuhhh kwam maar niet bij de kant, ze dreef verder en verder naar het midden. Legsie en Goldie renden met de stroming mee, maar ze hielden het niet bij. Frodo kwam er ook bij rennen, hij zag Frodootjuhhh in het water spartelen en schreeuwde: "Frodootjuhhh, nee!!" de rivier maakte een bocht, maar de weg hield op. Ze hielden stil, nog steeds schreeuwend naar frodootjuhhh. Frodootjuhhh verdween uit het zicht. Goldie en Legsie keken elkaar verslagen aan. Frodootjuhhh was weg, voorgoed! Frodo huilde niet. Waarschijnlijk was hij te verdrietig om te huilen. Hij keek alleen maar naar de plek waar Frodootjuhhh verdwenen was. Toen ze weer terugliepen, vertelden ze gandalf wat er gebeurt was. Gandalf zuchtte. Hij keek ze een voor een aan. Hij schudde zijn hoofd en riep de groep. "We gaan verder, er is geen tijd te verliezen!" Goldie, Legsie en Frodo keken hem geschokt aan. Hij keek hen nog even aan maar deed niets. het was warm en de groep maakte geen vorderingen. Iedereen wist nu wat er met Frodootjuhhh was gebeurt. Pippin liep met Rosie, ze praatten niet. Ze huilden alleen maar. De rest van de groep ook. 's Nachts gingen ze weer overnachten. Maar Niemand kon slapen. Sommigen wel, die waren veel te moe, maar ze werden telkens wakker van nachtmerries. Frodo hielt het niet langer, hij moest wat doen. Hij stond abrupt op. Goldie keek op. "Wat ga je doen?" fluisterde ze. Frodo gaf geen antwoord. Hij liep een eindje. Doodstil. Ineens hoorde hij iets ritselen. Hij kjeek geschrokken op. Het was maar een vogel. Hij liep door, et bonzend hart. Hij hoorde de rivier. Daar, op de oever zag hij iets liggen. Iets groots. Hij liep er voorzichtig naartoe. Toen hij dichtbij genoeg was, zag hij dat de gedaante Frodootjuhhh was. Hij knielde neer en kon zijn ogen niet geloven. "Frodootjuhhh!" zei hij. Ze reageerde niet. Hij pakte haar pols. Ze voelde koud aan. Hij voelde een hartslag, alhoewel deze zwak was. Het was donker, maar toch zag hij dat ze wit was. Hij deed zijn jas uit die hij aan had, en legde die op haar neer. Ze was nog drijfnat. Hij kon haar niet verplaatsen, daar was hij te klein voor. Hij probeerde haar warm te masseren. Door zijn moeite merkte hij niet dat er iemand meekeek. Weer hoorde hij geritsel. Weer een vogel, dacht hij. Maar toen hoorde hij een stem. Een zachte, liefdevolle mannelijke stem. "Ze gaat niet dood, e moet uitrusten, ik zorg wel voor haar." zij de stem. Frodo keek om. Hij zag daar een wezen dat hij nog nooit gezien had: een Elf. Hij gaapte hem aan. "Ik zal me even voorstellen," zei de Elf. "Ik ben Legolas Greenleaf, Prins van het Demsterwold, zoon van thranduil." Frodo antwoordde: "Ik ben Frodo Baggins, uit de gouw. De elf knikte."Saesa omentien lle," zei hij in het elfs. Frodo had wat elfs geleerd van zijn oom Bilbo, dus hij wist wel wat het betekende. Hij knikte. "Wij zijn toevallig op weg naar uw bossen, mijnheer Legolas." Legolas zei niets. "ehm... bedankt dat u voor haar heeft gezorgt. We dachten allemaal dat ze..." hij kon het niet over zijn lippen verkrijgen, het was te erg. "Graag gedaan. Maar u beseft wel, Frodo Baggins, dat het maar een haartje heeft gescheeld, of ze was echt heen?" "Ik begrijp het," zei Frodo. Die nacht sliep Frodo goed. Hij lag tegen Frodootjuhhh aan,. alhoewel ze nog steeds koud was. Legolas bleef die nacht wakker, om toezicht te houden.
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Sept 20, 2003 19:31:39 GMT 1
Wiiiieeeeee!! Bedankt Goldie! Ik wist wel dat je me niet door Legolas alleen zou laten redden . Maar ik heb gisteren het vijfde boek uitgelezen en ik vond al dat Gandalf toch best wel dom was voor een tovenaar. Degenen die het boek hebben gelezen zullen wel snappen wat ik bedoel ... Maar daardoor vind ik dit wel heel erg goed geschreven. Goldie bleef nog nog even wakker omdat ze niet kon slapen door wat ze dachten dat er met Frodootjuhhh was gebeurd. Ze had niet geprobeerd Frodo tegen te houden omdat ze dacht dat hij Frodootjuhhh toch niet zou vinden en vanzelf wel terug zou komen. Een eindje verderop hoorde ze haar ouders en die van Legsie en Frodootjuhhh ruzieën met Gandalf omdat ze maar niet konden geloven dat hij haar zomaar had achtergelaten. "Het is zinloos! Begrijp dat dan! Die stroming wordt op een gegeven moment zo sterk dat ze gewoonweg te pletter zou slaan tegen de rotsen!" hoorde ze Gandalf roepen. De moeder van Frodootjuhhh zat hysterisch te huilen. "We hadden toch op z'n minst kunnen gaan kijken?! Wie weet is ze nog in leven!" riep ze. "Dat lijkt me sterk." antwoordde Gandalf. "Ga nu maar slapen. Als we morgen voor de middag in Breeg willen zijn moeten we vroeg vertrekken." Goldie schonk voor de rest geen aandacht meer aan wat er werd gezegd. Het beeld van Frodootjuhhh die steeds verder van haar weg dreef en steeds vaker kopje onder ging bleef maar door haar hoofd spelen, opnieuw en opnieuw. Na een kwartiertje kroop ze weer in haar slaapzak en sukkelde langzaam in slaap. Ze droomde dat ze bij een rivier stond. Opeens zag ze Frodootjuhhh langsdrijven en ze kon niets doen om har aan de kant te krijgen. Ze stond daar maar, haar uit te zwaaien en toekijkend hoe ze langzaam naar de rand van een waterval dreef. Net toen Frodootjuhhh op het punt stond om over de rand naar beneden te vallen, schrok Goldie met een luide kreet wakker. Ze zat rechtop in haar slaapzak en keek wild om zich heen. Het was al licht maar toch was er nog niemand anders wakker. Goldie zuchtte. Het was maar een droom. Toen zuchtte ze nog dieper. Maar wel een waargebeurde droom, dacht ze. Ze keek op haar horloge. Twintig voor zes. Frodo zou het nu wel hebben opgegeven en teruggekomen zijn. Ze keek weer om zich heen om te kijken waar Frodo was. Ze zag hem nergens. Ze stond op. Misschien zat hij ergens tussen de bosjes te huilen. Na een half uur had ze hem nog steeds niet gevonden en ze wist zeker dat ze echt achter elke boom en struik gekeken had die om de open plek lagen. Ze ging op een steen zitten. Fijn! dacht ze. Nu is Frodo ook al weg! Een paar minuten later kwamen Gandlaf en de leraren iedereen wakker maken. De leerlingen stonden met tegenzin op en ze moesten allemaal steeds denken aan wat er de vorige dag gebeurd was. Meteen toen iedereen zich aangekleed had en iets had gegeten, vertrokken ze weer. De eerste twee uur zei bijna niemand iets, maar langzamerhand begonnen er verscheidene roddels waar Goldie, Legsie, Boromir, Elijah lover, de Hobbits, maar vooral Rosie en Pippin zich een ongeluk aan ergerden. Af en toe hoorde je mensen tegen elkaar fluisteren dat Frodootjuhhh zichzelf expres in de rivier had gegooid omdat Frodo haar bedrogen had. Frodo zou dat vannacht hebben beseft en door zijn schuldgevoel is hij weggelopen. Dat soort dingen bleef je horen. En de verhalen werden op een gegeven moment zo smeuïg dat niemand nog wist wat ze moesten geloven. Eindelijk in Breeg aangekomen gingen ze gelijk naar de herberg en iedereen kreeg een uitgebreide maaltijd. Alleen Rosie en Pippin kregen haast geen hap door hun keel. Die middag toen ze eindelijk in de bus zaten vielen de meesten uitgeput in slaap. De leerlingen die niet sliepen waren te kwaad op Gandalf om uit te kunnen rusten. Eerst zomaar verder gaan zonder Frodootjuhhh eerst te zoeken en nu ook nog Frodo achterlaten alsof het niks was. Ondertussen bij Legolas...
Die laatste zin mag je best aanpassen. Ik wist gewoon ff niet hoe ik moest aangeven dat je daar maar verder moest gaan... Vervolgen maar!
|
|
|
Post by Órelindë Lúinwë on Sept 21, 2003 17:12:35 GMT 1
hm... ok!!. --------------------------------------------------------------
Legolas keek om zich heen. Frodootjuhhh was al bijgekomen en ze waren op weg naar het bos. "Niemand," zei Legolas. "Weet je zeker dat ze hier waren?" vroeg hij. Frodo en Frodootjuhhh knikten. Frodootjuhhh had het moeilijk. Ze had het moeilijk met ademen en ze was zwak. Ze leunde half op Frodo. Zelf was ze ook niet groot voor een mens, dus viel het wel mee, maar toch was ze nog een stuk groter dan hem. Legolas zuchtte. "Dan moeten we erheen lopen, we hebben geen andere keus." Zei hij. "Lopen? Dat is een heel eind, naar het demsterwold! Als we snel zijn, kunnen we nog de bussen halen! Die gaan vanmiddag, in Breeg." Legolas keek hem aan. "Dan moeten we wel snel zijn." antwoordde hij. "Geen tussenpauzes." vervolgde hij. "Hier, zorg dat ze dit op drinkt." zei hij. Hij gaf een soort heupflacon aan Frodo. "Wat is het?" vroeg hij. "Maakt niet uit, geef het haar maar gewoon." zei hij. Hij opende het flesje. "Hier." zei hij. Hij bracht het flesje naar haar mond. Ze dronk. Toen ze het leeg had, voelde ze zich een stuk beter. "Dank je," zei ze tegen Legolas. Hij zei niets. ze liep toen zelf. Ze werd telkens minder moe en ze ademde weer wat makkelijker. Toen ze eindelijk bij breeg aankwamen, zagen ze dat de bussen al weg waren. Er was er nog maar een over. Frodootjuhhh liep naar de chauffeur. "Waar zijn alle bussen?" vroeg ze. "Die zijn net een halfuur geleden vertrokken naar Demsterwold. Deze bus hadden ze niet meer nodig, dus ik blijf hier, tot ze weer terugkomen." zei hij. Frodootjuhhh keek Frodo en Legolas aan. "Ehm... zouden we met u kunnen meerijden naar demsterwold, we zijn achtergebleven en moeten er ook heen. Met de bus is het sneller dan te voet," vroeg ze aan de busschauffeur. "Is goed, stap in, als we snel zijn, halen we ze nog in!" zei hij. De drie stapten in. Na een paar uur rijden, zagen ze bussen aan de zijkant van de weg staan. Daar stopten ze ook. Gandalf liep naar de bus. "Wat kom jij doen, je zou toch in Breeg wachten?" vroeg hij boos. "Ja, maar jij verliest een deel van je groep, hier zijn de achtergeblevenen." zij hij. Frodo en Legolas gingen er eerst uit en bedankten de chauffeur. Gandalf keek ze verbaasd aan. Daarna zag hij Frodootjuhhh ook, die uit de bus stapte.
Ondertussen zaten Legsie, Boromir, Rosie, pippin, Elijah Lover, Pepijn, Merijn en Goldie bij elkaar op de grond. Ze aten wat brood en dronken water. Niemand zei iets. Rosies wangen waren ongeveer de hele tijd nat. Goldie staarde vaak voor zich uit en dacht aan Frodo. Iedereen zat zo. Maar Elijah Lover at en dronk helemaal niets. Ze moest telkens denken aan wat ze Frodootjuhhh had aan gedaan. Haar allerliefste wens was voordat Frodootjuhhh doodging dat het tussen hen weer goed kwam en ze weer vriendinnen konden worden. Nu wist ze niet wat ze wilde. Frodootjuhhh en Frodo waren allebei weg. En het was haar schuld, dacht ze. Als zij gewoon niets had gedaan, was Frodootjuhhh niet boos geworden, hadden Goldie en Legsie niet verwoede pogingen gedaan om haar op te vrolijken, waren ze niet naar de rand van de rivier gegaan en was Frodootjuhhh er niet in gevallen. Ook was Frodo niet weg geweest, om wie ze toch nog steeds, na alles wat er gebeurd was, gaf. Heel veel zelfs. Ineens merkte ze dat ze alleen zat. De anderen waren al opgestaan. Ze keek om zich heen. Ze stonden een eindje verderop. Het zag ernaar uit dat Rosie weer een heftige huilbui had. Ze stond op en ging er ook bij staan. Rosie had haar handen voor haar ogen en snikte luidruchtig. Legsie had een arm om haar schouders geslagen en Goldie praatte zachtjes tegen haar. zo stonden ze een tijdje.
Frodootjuhhh liep, samen met Frodo, de rustplaats op. Daar, in een hoekje, zag ze een groepje mensen staan. Een ervan huilde. Toen ze beter keek zag ze dat het haar zusje was. Daarnaast stond haar nichtje, met een arm om Rosies schouders. Goldie stond ertegenover, te praten. Ze zag Elijah Lover die naar ze toeliep. Frodootjuhhh keek Frodo even aan. Die knikte. "Hoe eerder hoe beter, anders is je zusje morgen helemaal uitgedroogd," zei hij. Frodootjuhh glimlachtte zwakjes. Ze voelde zich nog steeds niet echt 100 %. Misschien net aan 60. Ze liep alleen naar het groepje toe. Trillend. Ineens keek Boromir haar recht in haar ogen aan. Ze schrok. Hij keek haar alleen maar verbaasd aan. Frodootjuhhh voelde zich weer zwak voelen. Steeds zwakker. Waarschijnlijk was het elfenspul uitgewerkt. Boromir keek haar nog steeds aan. haar hoofd tolde. Ze voelde het ijskoude water weer over zich heen spoelen. De druk die in het water over haar heen kwam. Ze werd duizelig. Alles werd wazig. Ze hoorde kreten en gillen. "Ik ben weer terug in de stroming." dacht ze. "Ik ben er nog steeds in." de kreten verstomden. "Frodootjuhhh!" hoorde ze vaag. en toen hoorde ze niets meer. Ze zag niets meer. Alles werd zwart. ----------------------------------------------------------------------- zooooow... dat was me een bverhaal, jullie mogen verder.... Gaat Frodootjuhhh dood? Its your desision!
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Sept 25, 2003 8:55:11 GMT 1
Toen Frodootjuhhh wakker werd zag ze vaag allerlei gezichten om haar heen. Ze kreeg langzaam weer wat gevoel in haar lichaam en merkte toen dat iemand voorzichtig iets in haar keel aan het gieten was. Ze schrok en verslikte zich. In een ruk zat ze rechtop en proestte ze het uit. Ze voelde iemand op haar rug kloppen maar ze kon nog steeds niet alles duidelijk zien. Om haar heen hoorde ze mensen roepen. "Ze is weer wakker! Ze leeft nog!" Meteen daarna hoorde ze voetstappen van mensen die aan kwamen rennen. Het duurde niet lang voor ze ophield met hoesten. Toen ze opkeek zag ze dat ondertussen haar hele klas om haar heen stond en nog meer mensen. Ze zat op de grond. Een eindje verderop zag ze de bussen staan. Ze waren nog steeds op dezelfde plek dus ze kon niet erg lang bewusteloos zijn geweest. Met moeite probeerde ze op te staan maar iemand duwde haar weer voorzichtig op de grond. Het was Legolas. "Hier, drink dit eerst maar op." zei hij en hij gaf haar een flesje waar hetzelfde spul in zat als wat ze die ochtend had gedronken. "Bedankt." zei Frodootjuhhh en ze dronk het flesje in een keer leeg. Ze voelde zich weer een stuk beter. "Pardon, mag ik even? Ik moet erbij." hoorde ze iemand zeggen. Het was de stem van Elijah lover. Toen ze bij Frodootjuhhh stond ging ze bij haar zitten en omhelzde ze haar. Ze huilde. "Ik dacht dat je dood was. We dachten allemaal dat je dood was." snikte ze. "Ik ook..." antwoordde Frodootjuhhh. Toen grijnsde ze. "Maar zo makkelijk kom je niet van me af." Toen moest Elijah lover ook een beetje lachen. "Het spijt me zo erg. Ik had het nooit moeten doen. Ik..." zei Elijah lover, maar Frodootjuhhh onderbrak haar. "Het is al goed." zei ze.
Ik moet gaan, doei!
|
|
|
Post by Órelindë Lúinwë on Sept 25, 2003 17:03:46 GMT 1
Elijah Lover keek haar verbaasd aan. "FRODOOTJUHHH!" hoorden ze. De moeder en de vader van Frodootjuhhh kwamen met tranen in hun ogen aangeholt. Daarachter de ouders van Legsie. Boromir en de rest, behalve Rosie, Pippin en Legsie moesten achter blijven. Elijah lover werd ook weggestuurd. "H-hoe voel je je?" vroeg Frodootjuhhh's moeder met tranen in haar ogen. "Ik voel me beter, dankzij Legolas! Al;s hij me niet gevonden had..." ze slikte. "Daar denken we niet meer aan, gelukkig ben je weer terug, ik had me niet kunnen voorstellen wat we zonder je moeten!" zei haar vader lachend door zijn tranen heen. Rosie, Pippin en Legsie zeiden niets, ze keken Frodootjuhhh alleen maar aan. Frodootjuhhh stond op. Ze keek om zich heen. "Ik heb eigenlijk best wel honger, toen ik uit de rivier kwam heb ik niets meer gegeten." zei ze. Legolas pakte wat uit zijn zak. "Hier, dit is Lembas, eet maar." zei hij. Frodootjuhhh at het kleine stukje brood op. Ineens had ze geen honger meer. Legolas was weggelopen. Hij was bij Boromir, Goldie en Elijah Lover gaan staan. "Jullie kunnen weer rustig ademhalen, ze komt er weer bovenop." zei hij. Elijah Lover huilde nog steeds. Boromir knikte en Goldie zei niets want ze had een grote brok in haar keel. Legolas glimlachte naar ze en liep toen naar Gandalf toe en ging met hem praten. Een minuutje later riep Gandalf iedereen bijeen. "We gaan weer! Deze pauze is al 5 minuten te lang uitgesteld!" zei hij. Ze stapten weer in de bussen. Ook Legolas ging mee.
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Dec 26, 2003 12:54:27 GMT 1
Ik ga weer wat verzinnuhh! Na zo'n lange tijd zal ik toch wel weer wat inspiratie hebben, hè .
Zo gauw Frodootjuhhh een stoel had gevonden plofte ze neer. Ze zuchtte diep alsof ze de hele dag een loeizware rugzak had moeten dragen die ze nu eindelijk af mocht doen. Opeens stond Frodo naast haar. "Uhm..." begon hij. "Zou ik naast je mogen zitten? Als je tenminste nog met me wilt praten..." Frodootjuhhh merkte dat hij haar niet recht aan durfde te kijken. Vanaf het punt dat Legolas haar had gevonden hadden ze ook geen woord meer gewisseld dus hadden ze het nog steeds niet goed gemaakt. Frodootjuhhh knikte. Ze wilde niet onbeleefd zijn maar ze voelde zich nog steeds niet zo lekker en daarom leek het haar beter als ze haar mond maar hield. Frodo ging zitten. Op dat moment kwam Legolas aangelopen. "Ik moest nog even zeggen dat je het maar beter nog even rustig aan kunt doen." zei hij. "Als je je nu nog veel gaat inspannen kun je weer flauwvallen en genees je niet snel genoeg." Frodootjuhhh knikte weer. Toen ging Legolas achter haar en Frodo zitten. Hij zat nu naast Goldie die helemaal rood werd. Om niet te laten merken hoe verlegen ze was leunde ze naar voren om met Frodootjuhhh te praten. "Bofkont," zei ze. "Wordt je zomaar door Legolas uit het water gehaald, ik wou dat ik je achterna gesprongen was." Frodootjuhhh moest lachen. "Nou, ik mag al van geluk spreken dat ik het überhaupt overleeft heb." zei ze. "Ja, dat is waar." Goldie keek vanuit haar ooghoek naar Frodo die blijkbaar niet goed wist of hij nou met Frodootjuhhh moest gaan praten en dus maar op zijn nagels was gaan bijten. "Weet je," begon Goldie. "Misschien moet je het proberen goed te maken met Frodo." Frodootjuhhh zweeg en begon toen ook maar op haar nagels te bijten. "Toen je flauwviel ging hij echt helemaal door het lint. We moesten hem echt bij je wegsleuren om je dat elfendrankje te geven. Hij bleef dingen schreeuwen als 'Nee!! Het spijt me!! Niet doodgaan!!' enzo..." Blijkbaar hoorde Frodo hun gesprek want zijn gezicht werd knalrood.
Zow, en nou weet ik niks meer. Vervolgen maar!
|
|
|
Post by Órelindë Lúinwë on Dec 27, 2003 11:56:24 GMT 1
Hm, dan ga ik ook weer een stukje verder schrijven. Ik moest even adenken waarover frodo het um speet, maar ik weet ut weer, gelukkig, anders moest ik dat hele verhaal overnieuw lezen....
--------------------------------------------------------
Na een paar minuten, toen Goldie niet meer achter Frodootjuhhh en Frodo zat, maar met Legsie praatte, deed Frodo eindelijk zijn mond open om iets te zeggen. "Ik ben..." begon hij. Hij slikte. hij kon niet meer zeggen wat hij was, want Frodootjuhhh begon hem al hevig te zoenen. Na een paar minuten, ja, een paar minuten, zei Frodootjuhhh: "Uhm... kunnen we het gewoon vergeten?" vroeg ze. "Ja, ik... sorry..." besloot Frodo, maar Frodootjuhhh begon hem weer te zoenen. Elijah-Lover zag hun zoenen. Ze voelde zich, zoals gewoonlijk niet goed worden. Ze werd weer jaloers. Maar nu wist ze dat Frodo alleen van Frodootjuhhh hield, en niet van haar.
Goldie en Legsie werden vergezeld door Legolas, waardoor ze allebei roder werden dan ze al waren (bijna iedereen was verbrand door de zon die de hele tijd op hun huiden scheen). "Vendui', Goldie en Legsie, als ik me niet vergis, toch?" vroeg hij. Legsie knikte, maar Goldie kon niet stoppen met kijken naar Legolas, ook niet toen hij weer doorliep en naast Boromir ging zitten. Ineens schudde de bus hevig. Versscheidene meisjes gilden, maar het hield alweer op. na een paar minuten begon de bus weer te hobbelen en weer gilden de meisjes. Alleen nu stopten ze. De deuren gingen open en een meisje wilde uitstappen, alleen ze viel. De bus was gestopt net aan de rand van afgrond, die zich rechts van de bus bevond. De vriendinnen van het meisje gilden nog harder dan eerdst en jankten histerisch!
------------------------- ik zou het nu niet meer weten...
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Dec 27, 2003 20:12:26 GMT 1
Een paar mensen vloekten en opeens verdrong iedereen zich bij de deur waar het meisje had willen uitstappen. Ze had zichzelf nog net met een hand aan de trapleuning kunnen vastgrijpen. Een vriendin probeerde haar andere hand te pakken maar kwam er niet bij. "Aan de kant. Wat is dit nu weer?! Er is ook altijd wat. AAN DE KANT, ZEI IK!" Het was Gandalf die aan kwam lopen mopperen. Toen hij bij de deur was duwde hij de vriendin die bij de hand van het meisje probeerde te komen weg en liet hij zijn staf zakken zodat het meisje erbij kon. Hij trok haar omhoog en hielp haar om de bus weer in te komen. Toen ze weer boven was wist ze even niet meer hoe ze het had. "B-bedankt..." stotterde ze. Toen viel ze huilend in de armen van haar vriendin die haar had geprobeerd te helpen.Toen was het een paar seconden stil. "Nou, er valt niets meer te zien, denk ik zo." zei Gandalf uiteindelijk. "Vooruit, terug naar jullie plaatsen. En doe dat vooral zo rustig mogelijk!!" Iedereen schuifelde weer terug naar zijn stoel. Gandalf liep snel naar de chauffeur. "Wat heeft dit allemaal te betekenen?! We waren al bijna twee leden van de groep kwijt, moet jij ook nog zo nodig even langs de rand van een afgrond stoppen! Dat kind heeft geluk gehad dat die trapleuning er was! Waarom maakte je die deuren open? Je kunt zeker toch wel zien dat er daar niets is om op uit te stappen?!" De chauffeur keek niet-begrijpend op de kaart. "Ik snap het niet," zei hij, alsof hij Gandalf niet gehoord had. "Het zou hier echt moeten zijn." Hij draaide de kaart een paar keer om om te zien of hij ergens verkeerd gereden was. Ineens werden zijn ogen groot. "O-oohw..." mompelde hij onheilspellend. Gandalf griste de kaart uit zijn handen. Hij keek er aandachtig op en riep na een poosje: "JIJ DWAAS! Je hebt vanaf die pauze de kaart al die tijd verkeerd om gehouden!!" Iedereen in de bus schrok. "En we zijn de enigen hier?" riep iemand naar Gandalf. Een paar mensen keken naar buiten maar ze zagen geen andere bussen. "Dat lijkt me dus wel..." antwoordde Gandalf.
Ja, tis erg cliché maar ik kon niks anders verzinnen. En ik wou Gandalf wat minder harteloos laten lijken, nadat hij Frodo en mij had achtergelaten . Nou, vervolgen maar...
|
|
|
Post by Legolas on Dec 29, 2003 11:56:38 GMT 1
‘Het spijt me,’ was het enige wat de chauffeur kon uitbrengen. ‘Als dit meisje uit de bus was gelopen, had je dat dan ook tegen haar ouders gezegd? Sorry?’ Riep hij terug. Nu was de chauffeur helemaal overstuur. ‘Kalmeer een beetje Gandalf,’ zei Legolas. ‘Hij deed het niet extra. Het is nu eenmaal gebeurd, we moeten blij zijn dat er niemand gewond is geraakt.’ ‘Ik doe rustig Legolas, ik ben nu eenmaal woedend dat die.. die dwaas zo stom is geweest!’ Schreeuwde Gandalf deze keer tegen Legolas. Goldie werd woedend om het feit dat Gandalf zo tegen Legolas durfde te schreeuwen. ‘U hoeft niet tegen Legolas te schreeuwen, hij heeft niks verkeerd gedaan!’ Ze was ondertussen opgestaan en merkte dat iedereen haar aanstaarde. Inclusief Legolas en Gandalf. Ze ging snel weer op haar plaats zitten en kroop ineen. Het werd een paar minuten stil in de bus. Toen zei Gandalf:‘We proberen de kinderen uit de bus te halen en dan de bus te keren. Legolas en Boromir zouden jullie de kinderen willen helpen met uit de bus te klimmen? Ik stel voor dat we iedereen uit het grote raam laten klimmen, want uit de deur riskeren we liever niet.’ ‘Natuurlijk,’ antwoorden Legolas en Boromir. ‘Zoek eerst een groot, lang en stevig stuk touw om de bus me aan een stevige boom vast te maken voor de zekerheid. Legolas en Boromir knikten en liepen naar het raam achter in de bus. Ze openden het en Boromir klom er een beetje onhandig uit. Toen sprong Legolas er lenig uit. Iedereen probeerde te kijken wat er achter hun gebeurde, behalve Goldie die nog steeds in elkaar gekropen op haar stoel zat. _____________________________________________
Vervolg maar, ik weet ff niks meer….
Legsie
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Dec 31, 2003 8:23:44 GMT 1
Na een poosje kwamen Legolas en Boromir terug naar de bus. Ze gingen bij een raam staan en gaven met gebaren aan dat ze niets van een touw of iets anders dat sterk genoeg was konden vinden om de bus mee vast te binden. Dan moesten de kinderen er eerst maar één voor één uit. Boromir klom de bus weer in om ze te helpen om uit het raam te klimmen en Legolas ging aan de achterkant staan om ze op te vangen. Legsie zat dicht bij het raam en zodra ze had begrepen dat Legolas hen zou opvangen was ze er als een van de eersten bij om eruit te klimmen. Goldie zat nog steeds ineengekrompen op haar stoel tot Frodootjuhhh op haar schouder klopte. "Hé, zometeen moet je er zelf uit klimmen. Dan wordt je niet opgevangen door Legolas..." zei ze plagerig. Toen fluisterde ze in haar oor: "Als je eruit springt, doen alsof je struikelt. Dat werkt altijd." Goldie grinnikte. Toen stond ze ook maar op want de bus was al bijna leeg. Toen Frodootjuhhh uit de bus sprong probeerde ze zó te springen dat Legolas haar zo min mogelijk hoefde te helpen, maar Goldie daarentegen wilde eerst wel Frodootjuhhh's tip opvolgen, maar struikelde toen echt en Legolas viel bijna zelf om. Ze werd knalrood, mompelde snel "Dankje..." en liep toen naar de rest van de groep waar Frodootjuhhh en Rosie in een deuk lagen.
Kweet niks meer... Volgende!
|
|
|
Post by Legolas on Dec 31, 2003 12:46:28 GMT 1
Toen de buschauffeur er als laatste uit gehaalt werd, zei Gandalf "We overnachten hier" en ging naar een hoekje met de buschauffeur, de leraren en de ouders. "En wat denken jullie?" Vroeg Pipppin toen het groepje een plek had gevonden om te zitten. "Kunnen ze die bus redden?" "Natuurlijk kunnen ze dat," zei Legolas die naar het groepje toeliep. "Mag ik er bij komen zitten?" Iedereen, behalve Legsie en Goldie, knikten. "We laten morgen de buschauffeur proberen die bus te keren, terwijl een paar leraren met jullie gaan wandelen. En dan gaan we gewoon verder. Gandalf zegt dat hij zo'n ding waarop je de weg kan zien, geen kaart, maar zo'n rond ding. Een pomkas noemt hij het, geloof ik." "Ooh, je hebt het over een kompas," zegt Rosie. "Juist ja, dat bedoel ik," antwoorde Legolas. "Oh ja, voordat ik het vergeet," zei Legolas tegen Goldie. "Bedankt voor het stoppen van die ruzie met Gandalf, hij begon nogal kwaad te worden." "Grrraaaag Gedddaan," stotterde Goldie. "Ikkk hhheeet trrrouwwwens Gggolddie." "Juist ja, bedankt.. Goldie." antwoorde Legolas. Met die woorden stond hij op, zei gedag en liep naar het groepje van Gandalf. "Hij heeft me aangesproken, hij heeft me aangesproken," zei Goldie. "Het was toch niet fout wat ik had gedaan, hij had me ervoor bedankt! Hij heeft me aangesproken, hij heeft me..." "Aangesproken," maakte Frodotjuhhh haar zin af. "We weten het nu wel." "Zullen we wat gaan wandelen?" Vroeg Rosie die het "aangesproken" van Goldie ook niet meer kon aanhoren. "Zolang het maar niet in de buurt van een rivier is," lachte Frodotjuhhh. Dus daar ging het groepje, terwijl Goldie nog steeds niet over haar schok heen was.
[glow=red,2,300][/glow] Klonk het door het bos. Goldie was zo blij geworden van het feit dat Legolas haar aangesproken had, dat ze nu stond te zingen! "Kan iemand haar laten stoppen?" Vroeg Rosie met haar vingers in haar oren. "Wat zei je Legsie?" "IK ZEI," schreeuwde Legsie eveneens met haar vingers in haar oren. "DAT HET GEKRIJS VAN GOLDIE HEEL ERG IRRITANT BEGINT TE WORDEN!"
[glow=red,2,300][/glow] _____________________________________________
Ik weet even niks meer, dus vervolg maar...
Legsie
|
|
|
Post by Lyvyan Wood of the Shire on Dec 31, 2003 15:20:28 GMT 1
"GOLDIE!! KOP DICHT!!!" schreeuwde Frodootjuhhh. Eindelijk hield ze op. Maar ze bleef wel nog de hele weg lopen giechelen. Na een tijdje stootte Frodootjuhhh haar aan. "Doe nou es normaal man," zei ze. "Ik weet dat de Hobbits er nu niet bij zijn maar ik hoop voor je dat je nog weet dat je verkering hebt met Merry...?" Toen bleef Goldie stilstaan. "Ohwja..." mompelde ze.
Zow, verzin maar wat, dit is mij te pijnlijk...
|
|
|
Post by Legolas on Jan 1, 2004 17:51:08 GMT 1
"Waarom zou je je inspannen om een jongen te krijgen, terwijl je al met iemand hebt?" vroeg Frodootjuhhh. "I.. ik weet niet o... of ik nog van Merijn hou," snikte Goldie. "We hebbbben de laatste tijd nogal veel ruzie gehad." "Daar heb ik nooit iets van gemerkt," antwoordde Frodootjuhhh. "Dat komt door... doordat we alleen ruzieën als we alleen zijn," antwoordde Goldie. _____________________________________________
'K wil nog wel wat schrijven, mar ik ga na naar LotR 3. Jippie! Groetjes Legsie
|
|